Δεν έχουν τελειωμό οι καταγγελίες που φτάνουν στο Σωματείο από εργαζόμενους του κλάδου για εργατικά ατυχήματα, αποδεικνύεται ότι «από θαύμα» δεν έχουμε μετρήσει ακόμα νεκρούς.
Συγκεκριμένα:
- υπάρχουν τουλάχιστον 2 περιστατικά συναδέλφων που είχανε πτώση από σκάλα σε ύψος 5 μέτρων εν ώρα εργασίας.
- περιστατικό με συνάδελφο που χτυπήθηκε από ηλεκτρικό ρεύμα σε ύψος 6 μέτρων πάνω σε σκάλα.
- τουλάχιστον 2 συνάδελφοι είχαν πτώση με τα μεταφορικά (μηχανάκια) τους , καθώς επέστρεφαν μετά από 20 ώρες δουλειάς.
- τουλάχιστον 3 συνάδελφοι ήταν καθηλωμένοι στα κρεβάτια τους από υπερκόπωση ύστερα από 5 και 6 μέρες, σχεδόν συνεχούς εργασίας.
- σχεδόν σε όλες τις παραγωγές δεν υπάρχει καμία μέριμνα για την προστασία της υγείας σε συνθήκες καύσωνα, νεροποντής κ.α
Το μέτρημα δεν έχει τελειωμό, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να θρηνήσουμε νεκρούς εργαζόμενους στον κλάδο.
Άμεσα χρειάζεται να προχωρήσει η εργοδοσία σε απάντηση στην πρόταση συλλογικής σύμβασης εργασίας του Σωματείου μας που κατοχυρώνει συνθήκες ασφαλείας, ωράριο , μισθό κ.α
Ακούσαμε λόγια μεγάλα, για ένα καλοκαίρι με πολλές παραγωγές και «μπόλικη» δουλειά για όλους, ότι ξαναγυρνάει η «κανονικότητα» στον κλάδο με εκατοντάδες συναυλίες , θεατρικές παραστάσεις, ξένες και ελληνικές παραγωγές τεραστίων τζίρων, μεγάλα φεστιβάλ κ.α. Τώρα μας λένε ότι δεν είναι ώρα για «γκρίνιες», για να διεκδικούμε δηλαδή το αυτονόητο να εργαστούμε με ασφάλεια και δικαιώματα, ότι τώρα είναι η ώρα για να μπουν τα κεφάλια μέσα, να βγει η δουλειά. Μας κατηγορούν κιόλας ότι «είμαστε τεμπέληδες» ότι «δεν βρίσκουν εργατικά χέρια», οι ίδιοι που έχουν δημιουργήσει συνθήκες γαλέρας που απομακρύνουν τους εργαζόμενους. Οι ίδιοι που απαιτούν δουλειά ήλιο με ήλιο, με μεροκάματα πείνας με ανύπαρκτα εργασιακά δικαιώματα, με ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας και προστασίας των εργαζόμενων αλλά και του κοινού. Η πραγματικότητα όμως είναι πεισματάρικη και αποκαλυπτική.
Αποδεικνύεται μέσα από την πράξη για άλλη μια φορά ποια είναι η κατάσταση για τους εργαζόμενους του κλάδου. Πίσω από την βιτρίνα των θεαμάτων και τις μεγάλες επενδύσεις είτε αυτό αφορά στον οπτικοακουστικό χώρο, είτε σε μεγάλες εταιρίες pa, είτε στους μεγαλοπαραγωγούς του θεάτρου, υπάρχουν τα 12ωρα – 14ωρα ακόμα και τα 24ωρα!
Υπάρχει τεράστια εντατικοποίηση, να βγαίνει η δουλειά με λιγότερους εργαζόμενους για να «κόβεται» το «εργατικό κόστος» και έτσι τα εργατικά ατυχήματα να σπάνε τα κοντέρ καθώς τα μέτρα προστασίας και ασφάλειας είναι ανύπαρκτα. Η πίεση για να «βγει η δουλειά» και με πολύ μικρότερο κόστος για την εργοδοσία, οδηγεί στο να δουλεύουν λιγότεροι εργαζόμενοι από το αναγκαίο προσωπικό σε εξοντωτικές συνθήκες. Η δουλειά νύχτα με νύχτα και η καταπόνηση μας, δεν αναπληρώνονται με μαζεμένα ρεπό μετά από 3 μήνες όπου ο φόρτος εργασίας θα είναι λιγότερος.
Αναδεικνύεται με τραγικό τρόπο η έλλειψη, ταυτόχρονα όμως και η ανάγκη να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, με την εφαρμογή της πολιτικής των διαδοχικών κυβερνήσεων (με κατάργηση κλαδικών Συμβάσεων, ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας κ.α) έχει υποβαθμίσει ριζικά το επίπεδο εργασίας και ζωής μας.
Για τα εργατικά ατυχήματα δεν φταίει η «κακιά στιγμή», ούτε τα «λάθη» των εργαζόμενων που βαράνε 20ωρα αλλά η επιδίωξη της εργοδοσίας για μεγαλύτερη κερδοφορία, περιορισμό του «κόστους»εργασίας.
Συνάδελφοι, το να γυρνάμε σπίτια μας μετά την δουλειά ασφαλείς και υγιείς πρέπει να είναι αυτονόητο, για την εργοδοσία του κλάδου όμως αυτό λογίζεται ως κόστος!
Γίνεται τεράστια προσπάθεια από την εργοδοσία να «κουκουλώσει» τα εργατικά ατυχήματα, τις άλλες εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Πάνω στους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων η εργοδοσία ξεσαλώνει. Μάλιστα με το Ν. Χατζηδάκη η επιθεώρηση εργασίας αποκτά ακόμα περισσότερο διακοσμητικό ρόλο. Είναι φανερό λοιπόν υπέρ ποιου νομοθετεί η κάθε κυβέρνηση και σε βάρος ποιου.
Συνάδελφοι το καλοκαίρι θα είναι δύσκολο με τα εξαντλητικά ωράρια να είναι θεσμοθετημένα και απλήρωτα. Μας θέλουν να εργαζόμαστε στα όρια της εξόντωσης, να ζούμε μόνο για να δουλεύουμε, να μην έχουμε ποιοτικό χρόνο για την οικογένεια και τα παιδιά μας.
ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΖΩΗ!
Οι εργαζόμενοι του κλάδου έχουμε ανάγκη να διεκδικήσουμε την ασφάλεια μας στους χώρους δουλειάς. Για να μην θέτουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο την ώρα της δουλειάς.
Απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε όλους τους χώρους στο Θέαμα –Ακρόαμα που θα κατοχυρώνει τις σύγχρονες ανάγκες μας, με αυξήσεις στους μισθούς, κατοχυρωμένο ωράριο, μέτρα ασφάλειας και προστασίας της δουλειάς μας.
- Το κόστος και η ευθύνη των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας είναι αποκλειστική ευθύνη της εργοδοσίας και δε μπορεί να παραπέμπεται στην ατομική ετοιμότητα και ικανότητα των εργαζομένων (προστατευτικά παπούτσια εργασίας, φόρμες εργασίας, κράνος, φακοί, ζώνη για τα ύψη κ.α)
- Ενίσχυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και όχι μετατροπή του σε ανεξάρτητη αρχή( σύμφωνα με το ν. Χατζηδάκη). Να ενισχυθεί σε μέσα και εξοπλισμό, με προσλήψεις για ουσιαστικούς ελέγχους σε όλους τους χώρους δουλειάς).
ΈΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ –
ΓΙΑ ΝΑ
ΜΗΝ ΘΕΤΟΥΜΕ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ.
Όσοι συνάδελφοι αντιμετωπίζουν οποιοδήποτε πρόβλημα για τα ζητήματα προστασίας και ασφάλειας, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, να επικοινωνήσουν άμεσα με το Σωματείο.
Μέσα από τον συλλογικό αγώνα, μέσα από το Σωματείο μας, μια γροθιά όλοι οι εργαζόμενοι του κλάδου, μπορούμε να βάλουμε εμπόδια, να έχουμε κατακτήσεις στην δουλειά και την ζωή μας!
ΤΟ ΔΣ ΤΟΥ ΣΕΘΕΑ